من کی هستم؟

من شبنم حسینی هستم،

فارغ‌التحصیل کارشناسی تغذیه از دانشگاه شهید بهشتی در شهر تهران در سال ۹۱.

از ترم دوم کارشناسی، آرزوی تکمیل تحصیلات خود را در خارج از ایران داشتم. هدفم هیچ‌گاه تحت تأثیر نظرات دیگران نبود. این هدف، به نظر می‌رسید که از بچگی جزء دغدغه‌ها واهداف زندگی من بود. با این حال، با توجه به نو بودن رشته تغذیه در ایران وعدم حمایت افراد مهاجر از ما که در ایران بودیم، مسیر اپلای تحصیلی من پر از چالش وفراز و نشیب بود. برای رسیدن به هدف کودکی‌ام، مدت‌ها زمان ومنابع مالی خود را از دست دادم.

تصمیم به ادامه دادن و ارشد خواندن در ایران نداشتم چون معتقد بودم که تحصیلات تکمیلی در زمینه تغذیه در ایران به من ارزش افزوده نخواهد داد. از طرفی دیگر٬ کسی حضور نداشت تا رشته تغذیه را در خارج از کشور برای من توضیح بدهد تا بتوانم مسیرم را آگاهانه انتخاب کنم. به جایی رسیده بودم که هر روز از اطرافیان جمله ها و کلمه هایی مثل گپ تحصیلی٬ دیگه دیر شده٬ درس خواندن در کشورهای دیگر سخت است٬ پرونده مهاجرتی کانادا باز کنید (!)‌٬ زودتر اپلای کنید٬ شما که رزومه خوبی دارید پس چرا موقعیت برای اپلای تحصیلی پیدا نمیکنید؟ و و و و … را می­شنیدم و هر روز ناامید تر و سردرگم تر می­شدم زیرا که من در سال ۱۳۹۵ فارغ التحصیل شده بودم اما هنوز که سال ۱۴۰۱ شده بود در ایران بودم! سال های سال در پژوهشکده غدد درون ریز شهید بهشتی در حال رفت و آمد بودم به امید قوی تر کردن رزومه ام و نوشتن مقالات بیشتر(!) و بدون اینکه حقوقی دریافت کنم.

تجربه ی مهاجرت من و پیدا کردن راهم٬ تجربه‌ای بسیار پرشور و طاقت‌فرسا برای من بود. فکر میکردم با مدتها تلاش کردن و درس خواندن های شدید فقط وقتم را در رشته تغذیه تلف کرده ام! غافل ازینکه این طرز فکر من بود که من را عقب نگه میداشت. حالا که در مقصد هستم، احساس رضایت و آرامش دارم. تجربیات زندگی در اینجا به من افتخار وقدرت داده تا بتوانم به دیگران کمک کنم. توانسته‌ام فقط و فقط در یکسال گذشته به یک سنگ صبور و راهنمای موثر شما تبدیل شوم و به همکاران تغذیه‌ای کمک کنم. حالا که به اینجا رسیده‌ام، تمرکز من بر این است که به دیگران کمک کنم و به جامعه خودم ارزش افزوده بیشتری بدهم.

از حمایت شما وهمگان ممنونم.

دوستتان دارم٬

شبنم